Gözlerim kapalı burnumda o huzur kokusu varken düşündüğüm hiçbir şey yoktu sadece o ve ben ikimiz bu kocaman galakside yalnızdık ruhu ruhuma sarılmış nefesi nefesime karışmıştı birilerinin duymasından çekinircesine fısıldadı: "Sen benim nefesimsin " İşte tam o an nefes almıştım , yaşadığımı hissetmiştim görevinin sadece kan pompalamak olduğunu düşündüğüm organım varlığını belli edercesine daha da hızlandığında fark etmiştim tüm gerçeği ben bu çocuğa geri dönülmez bir şekilde tutuklu kalmıştım her ne kadar imkansızlık denen kavramın bizim için var olduğunu düşünsem de kaçmadım , kaçamadım ve ilk defa kabul ettim onu kendime fısıldadım rengini geceden alan narin saçlarına doğru " Sende benim nefesimsin "All Rights Reserved