Şimdi yapmazsam bir daha asla yapamayacağımı biliyordum. İçime titrek bir nefes çektim ve belki de ömrüm boyunca boynuma zehirli bir sarmaşık gibi dolanacak o sözleri söyledim. "Ayrılmak istiyorum." İlk an gözlerinden garip bir ifade geçse bile hemen sonra toparlanıp gür bir kahkaha attı. "Güzel şakaydı,film taktım izleriz diye içeri geçiyorum sen de gel." Kahkaha atsa bile sesinden gerçek olduğunu anlayan ama inkar etmek için direnen bir tarafının olduğunu anlamıştım. "Şaka yapmıyorum ,ayrılmak istiyorum anla lütfen beni." Lütfen anlasın dedim içimden ,derdimi görüp, beni bu için de kaldığım araf'tan tutup çeksin dedim. Ama o sadece durup gözlerime baktı. "Böyle olsun istemezdim ama her şey çok hızlı gerçekleşti, ben bu ilişki adına yanıldım." Sözcükler dilimden bir zehir gibi döküldü ve beni de zehirleyerek aktı. "Ben bir şey yaptım değil mi güzelim?Bilmeden üzdüm seni. Söyle ne olur. Bilirsem düzeltirim bir daha asla üzmem seni. Yeter ki terk etme beni ,yeter ki sen de gitme." Titreyen göz bebekleri ,ellerinden kayıp gidecekmişim gibi elimi tutmaya çalışan elleri... Aslında bitiğimizi o da biliyordu ama bunlar son çırpınışlardı. ☆ Hikaye şarkısı:İkiye on kala-bütün istanbul biliyor.🌸 #başlangıçtarihi: 09.08.20
48 parts