De bel gaat, met een zucht pakt Amy haar tas, ze ritst haar tas open en graait naar haar mobiel, eindelijk gevonden stopt ze hem in haar zak en loopt naar buiten , ze doet haar oortjes in en zet haar muziek aan, ze loopt richting het bos, even sluit ze haar ogen, de wind suist , de blaadjes vallen, ritselend waaien ze om haar heen, ze ademt diep en en uit, 'PAS OP!' Schreeuwt de mannelijke stem, snel opent Amy haar ogen, de jongen fietst in een rotvaart richting Amy, ze staat aan de grond genageld, de jongen remt net voor Amy 'AAAHHH' Amy knijpt haar ogen samen , wanneer ze deze weer opent ziet ze de jongen op de grond liggen, Amy; Oohh sorry sorry sorry gaat het?!' Ze word een beetje rood, 'Hmphff...' De jongen wrijft door z'n haar, ' Het is oké' Amy rijkt haar hand, ze glimlacht, de jongen klopt z'n kleren af, 'Ehmm...het spijt me...ik ben Amy...' De jongen glimlacht scheef naar haar ' Het is ...oké..' Even kijkt hij naar z'n kapotte fiets , hij glimlacht, ' Ik ben Matt'
Niemand wist hoe ik me voelde, jaren lang werd ik mishandeld door mijn pack. Ik werd beschuldigd voor de dood van mijn ouders.
Maar alles veranderde toen ik mijn mate vond.
(Dit is een soort van vervolg op The alpha's mate, je hoeft niet noodzakelijk het boek te hebben gelezen.)
Hoogste rang in weerwolf: #6 |08/11/17|
(Langzame updates)