SOBE, Liskook

Bir ruh kol geziyor dört bir yanımda. Bir o kadar tanıdık, bir o kadar yabancı... Zifiri karanlığa gizlenen büyük gözleri sürekli benim üzerimdeyken ağzından akan salyaları silmiyor. Ürpertici nefes alışverişlerini ensemde hissediyorum. Griliği gökyüzümü boyamış, nefes alamıyorum. Sis çöküyor bazen. Anlıyorum ki o geldi. Sonra ölümler yaşanıyor. Acılar feryatlarla karışıp güneşin ışınları gibi süzülüyor penceremden. Öyle bir çukura atılmışım ki çıkmak için çırpındıkça daha çok boyluyorum yeri. Muavenet için derin çukurdan yukarı bakıyorum. Izdırap dolu gökyüzüne. Bir çift göz beni izliyor. Yardım için elini uzatıyor, uzattığı gibi geri çekiyor. Biliyorum bana yardım o edecek. Lâkin korkuyor, çekiniyor. Sonra bana uzattığı elinden kanlar dökülüyor. Soluk yüzümü kaplıyor insanların kanları. Ardından fısıldıyor. "Katilim."

Hepimiz katiliz. Hepimiz birbirimizin katiliyiz. Sadece ellerimizdeki kanlar gözükmüyor.