Nicole Rivera hated Kevin De Vera since time immemorial. She hates his guts, his face, his smirk, his attitude, his hair, his friends and everything that is connected to him. He makes fun of her because of her status in life. He also make fun of her because of being a working student every night and in the weekends. And God knows how she badly wanted to strangle his neck until he choke to death.
Dahil sa impluwensiya ng lalaki ay wala siyang magawa dahil sa pambubully nito. Kahit na may batas laban sa bullying ay hindi niya pinapatulan. Dahil kung idedemanda niya ang lalaki sa kasong bullying, saan kanto naman ng mundo sila kukuha ng pera pambayad ng attorney? Tsaka isa pa. Ma pera ang kupal dahil maraming business ang pamilya nila. Baka sa halip na ang lalaki ang mapakulong, siya pa ang mapunta sa likod ng rehas dahil sa maling pag aakusa.
Sino ba naman kasing maniniwalang mapapansin siya ng lalaki kahit sabihing bully ito. Like duhhh, high class bitches ang binubully nito. Yung mga taong ma pera tulad niya na kaya siyang idemanda para may thrill ang pambubully niya. Sinong maniniwala na ibubully nito ang tulad niyang kaya lang hampasin ang lalaki ng sitaw sa mukha?
Kaya sa halip na pansin at patulan, bakit di na lang iwasan? Iwas gulo pa.
Kaso, perfect na sana ang pag-iwas e. Ayos na. Hindi na siya napapansin at napagtritripan. Kung hindi lang sana siya naging tutor nv kapatid nito. Ano na ngayon? Wala na atang kawala ang pampalengke niyang mukha sa binata.
Kailangna na niyang matutong gumamit ng dahas. Kailangan na niyang matutong mantusok ng lapis sa pwet bilang pan depensa.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.