Küçük Bir AŞK Oyunu

Hayatı öğrendiğimden bu yana her geçen zamanda özenle etrafıma görünmez duvarlar ördüm.. çünkü küçük dünyamda her şey daha kolaydı.. kimse yok acı yok tasa yok.. biliyorum bir gün duvarlarımın yıkılacak, beni gerçek dünyayla karşıya getirecek ve ben acılarla tanışacaktım... Bunun daha geç olması için kendimi insanlardan uzak tuttum...

ama kaçınılmaz son işte şimdi tam karşımdaydı

bu kadar erken bir zamanda hayatıma yeni birilerinin girip Daha kim olduklarını bilmediğim halde hızla duvarlarımı yıkması,beni dünyamdan çekip alması, korkunç bir şeydi... kendimi koruyamamam da cabasıydı tabi...

artık gerçek acımasız dünya ve ben karşı karşıyaydık... savaş başlamıştı ve ben o kadar acıya karşı tek başınaydım...

"peki o??" mu? evet doğru o var, ruhuma merhem olan tek insan, onu unutmadım tabi ki.. ama En kötüsü de o işte, bana iyi gelmesinin yanında kalbimde onunla savaşta...

...bu yüzden yalnızım...