~Sadece Biz~

Ormanda kaçarken eğildim ve telefonuma baktım. Şarzım sanki bu anı beklermiş gibi hiç bitmiyordu.

Bu iyi bir şeydi.

"Ne tarafa gidelim abi" diye bir ses duydum. Ne yani arkamdamıydılar?!

Yavaş yavaş giderek kaçmaya başladım.

Neredeyse hiç ışık yoktu. Bu beni korkutuyordu. Arkamdaki ses yaklaştı. Hemen çalılıkların arkasına eğildim.

Benim olduğum çalılığa fener tutuldu ve sanki mümkünmüş gibi daha da eğildim.

Uzaklaşmaya başlayan seslerle rahatladım.

Yavaşça ayağa kalktığımda telefonumun ekranını açtım ve yere tutarak yürümeye başladım.

***

Bu orman hiç bitmeyecek gibi derken ışık göründü. Sessiz olmaya çalışarak koştum ve yola çıktım. Hiçbir araba yoktu.

Biraz bekleyişten sonra bir araba gördüm. Son sürat gidiyordu. Heralde beni görmemiştir diyerek onun gittiği yola doğru yürümeye başladım.

Uzaktan bir çift ışık göründü. Bana doğru yavaş yavaş geliyordu.

Bu Bir Tırdı.

Tam o anda bir plan yaptım. Tır bana yavaş yavaş yaklaşırken bende arkasına atlayacaktım. Şu anda en iyi planım buydu. Bana doğru yavaş yavaş yaklaşırken arkasında saman gördüm. Ah hadi ama samanla birlikte mi gidicektim demeye kalmadan tır geldi.

Tüm hızımla koşturdum ve arkasındaki demire tutundum. Kalan gücümle kendimi yukarıya kaldırmaya çalıştım. evet galiba BAŞARDIM.

Derken onun arabası göründü. Onun Evet Onundu!!!