AŞK-I VATAN

✔︎🅃🄰🄼🄰🄼🄻🄰🄽🄳🄸✔︎

𝘽𝙖𝙨̧𝙡𝙖𝙣𝙜𝜾𝙘̧ / 14 𝙏𝙚𝙢𝙢𝙪𝙯 2020
𝘽𝙞𝙩𝙞𝙨̧ / 21 𝙈𝙖𝙧𝙩 2021

Şişt buraya bak ! Gücün kadına mı yetiyor it !

-Bacım sen karışma üflesem uçacaksın zaten. Bırak ! Bu kadın bizim soyumuza leke sürdü.

-Acaba ne yaptı da leke sürdü sizin o olmayan soyunuza !

Adamın yanına gittim ve kadına vuracak olan elini havada yakaladım.

-Hadi yiyiyosa bana da vursana şeref yoksunu !

Adamın tuttuğum elini kendime doğru çektim ve yüzüne yumruk attım. Tam diğer eliyle vuracaktı ki dizimi yüzüne geçirdim. Etraftaki insanlar bana şaşırmış bir şekilde bakıyordu.

-Bak kadın ben buranın ağası Ahmet ağayım.

-Bende kıdemli yüzbaşı Beyzanur Ok'um. İster ağa ol,ister paşa umurumda değil.

~~~~~~~~~~~~~

Tam mağaraya girecekken, tek el silah sesi duydum. Arkamı döndüğüm anda yerde yatan Ahsen'i gördüm.

O sırada içimden birşey kopmuştu sanki. Hani böyle olur ya kalbine bıçak saplanıyormuş gibi hissedersin. Öyle bir his işte benimkisi de. Sonra bir el daha ateş sesi duyuldu. O esnada hızlıca Buğlem'e atıldım ve kollarımla onu sımsıkı sardım. Hemen sonra da sırtımda büyük bir yanma meydana geldi.

-(Arda) Komutanım ! Komutanım iyi misiniz ?

-(Buğlem) Asker abla ! Asker abla ! Nolursun kendine gel !

~~~~~~~~~~~~~

Hepimizin kalbine düştü bu kor ateş. Yakıyor yüreğimi. Ses edersem namerdim ama yakıyor işte. Ne kalbimi kül ediyor ne de yaşamasına müsade. Yakıyor ama biliyorum ki bu ateş de sönecek. Bizimkisi söner de annesinin babasının, kardeşinin yüreğindeki ateş söner mi ?

Ne demişler "alışır her insan alışır zamanla" hepimiz alışırız da bir aşığın kalbi alışır mı yanmalara ? Alışır mı onsuzluğa ? Alışır. Mutlaka alışır. En çok da bu koyuyor bana. Alışmak.