-მაგრამ... ღმერთის წინაშე ხომ ადამიანი სამუდამოდ ცოცხლობს? -თვალცრემლიანმა ვკითხე აღელვებული ხმით. მზერაში სიცივე და სუსხი შეეპარა. მსუბუქად ჩაეცინა. -ჩემთვის არა. -მშვიდად მიპასუხა.- ჩემთვის არ ცხოვრობ სამუდამოდ. -თავიდან ბოლომდე ამათვალიერა.- უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვი, რომ ჩემთვის აღარ ცხოვრობ სამუდამოდ.All Rights Reserved