Ruhkent'in Ölgünlüğü

Kadın ruhum dünyanın kirini kusuyor dedi. Adam yavaşça yüzünü döndü ve sigarasından bir nefes çekti, hayalleri dumanla yok olmuşcasına üfledi. Herkes yuttuğunu kusar dedi. Bir süre yitikliğin sarkacına kısılmadan el eleydiler, oysa şimdi her şey kayıptı, kayıp da her şeydi. Bir süre önce eksikliğini duyuyorum dedi kadın ve ekledi: yapamadıklarımın eksikliğini duyarken, eylemsizlikte saklıymış bütünlük; yaparak eksildim, böyle yitti(k) biz. Adamın duruşu soğuk kanlı bir kini giz ediyordu. Gizi gizli kılan ifadesizliğinin ve asık suratlılığının ardındaki kini soğukkanlılıkla saklı kılıyor oluşuydu. Kadın adamı öldürdü, bir kadın bir adamı ne kadar öldürebilirse o kadar öldürdü işte. Öldürdü ve öldürmüştü işte. Şimdi yitiklikle birer yitik savaşçıydılar, şimdi değirmenlere karşıydılar. Şimdi ölüydü ve ölgündüler.