İmkansızı İsteme

Giderken birine çarptım hiç bakmadan özür dileyerek devam ettim. Adam gülmüştü. Arkamı döndüğümde bir direğe çarptığımı fark ettim çünkü adam direğin çaprazında ilerliyordu. Takım elbiseli 30 yaşlarında bir adamdı ve bana gülmüştü bir de direkten özür dilemiştim. Aslında utancımdan yerin dibine girerdim normalde ama aldırmadım. Umursamaz olmayı seçtim. Kimseyi, hiçbir şeyi umursamamayı seçtim...

Biraz daha ilerlemiştim yanımdan benden biraz büyük bir kız geçti sanki sevdiği ve özlem duyduğuna koşarcasına ilerliyordu. Arkadan tanıdık bir ses geldi ama

''Duru'' diyordu Öykü değil...