2 yıl sonra "Jeno....pişman mısın" "Neye pişman mıyım Soya..." " Onunla tanıştığına ." Biraz düşündü ve cevap verdi. "Hayır pişman değilim o benim ilk ve son aşkım oldu iyiki o gün onunla çarpışmışız...." Herkes Jeno tebessüm eder şekilde baktı. "Ben pişmanım" "Neden pismansın Chenle." "Keşke o gün onu terslemeseydim hala çok kötü hissediyorum kendimi" "Ama Mari senin bunu kafana takmanı istemezdi biliyorsun dimi...." "Evet ama unutamıyorum" "Tek bir pismanlığım var..." Dedi Jeno ve herkes ona bakıyordu. "Keşke....keşke ilk söylediğinde ona inansaydım, belki şuan başka şeyler olabilirdi." Bunları duyan soya artık dayanamamış ve konuşmaya başlamıştı "JENO KENDINE GEL O ÖLMEDI NEDEN HERKES ONU ÖLÜ GIBI GÖRÜYOR ÖLMEDI-" Sözünü kesen şey Jisung 'un olmuştu "Tamam sakin ol sakin evet o ölmedi ama yaşayabilirmi onuda bilmiyo-" "Ölmedi o Jisung Soya haklı neden hepimiz Mari ölüymüş gibi davranıyoruz." Dedi Jeno ve ordan ayrıldı her zaman ki gibi hastaneye sevdiği kızın yanına gidiyordu. Odaya girmek için gerekli şeyleri yaptıktan sonra odaya girmişti o ilk kızın önünde diz çöktü ve tuttuğu göz yaşlarının akmasına izin verdi "Mari, meleğim lütfen...lütfen artık gel bitsin bu hasret dayanamıyorum...yapamıyorum meğersem sen yoksan ben bir hiçmişim herseyim seninle güzel oluyormuş benim...lütfen lütfen"All Rights Reserved