Ellerindeki kasımpatıları alıp iceri geçtik. Nabzım o kadar hızlı atıyordu ki heyecandan öleceğim sandım. "Doğan?" "Ne olur bir şey söyleme. Ben kendimde değioim. Hiç değilim Ayperi." "Seni hep bekledim. Ama istemiyorum. Seni yanımda istemiyorum Doğan. Yine beni bırakıp gitmene izin veremem." "Verme o zaman." "Senin için savaşmayacağım." "Ayperi, eksiğimi tamamla." Gözlerimi kapatıp kapıyı gösterdim çıkması için. Bir hareketlilik bekledim ama olmadı. Sonra kapalı gözlerimde dudaklarını hissettim. Dolu gözlerim dudaklarının baskısıyla akmaya başladı. Eğilip gözyaşlarımı da öptü, ben bu adamı nasıl atacaktım kalbimden?All Rights Reserved