Kaçıyordum ; Haksızlıklardan , zorbalardan , hayattan...
Gözümde hiç durmadan akan yaşlar ve yağmur yüzünden önümü bile görmeden koşuyordum. Koşarken eskimiş pabuçlarımdan birinin ayaklarımdan çıkıp , aynı anılarım gibi geride kalmasını ister gibi koşuyordum. Arkamdaki yaklaşanların sesini unutmak ister gibi koşuyordum.
Adım Aden, cennet bahçesi demekmiş. Ne tuhaf benim gibi hayatı cehennem olmuş birisi, nasıl cennetten bir köşe olabilir ki? Ailem... Doğduğum gün yazılmış kara yazım.
Daha sonra başlamış aslında asıl kâbusum... Ta ki deli bir gönle düşene kadar.
'' Tut ki elimi, güç alayım senden cennet bahçesi tut ki kalbim şenlensin'' dedi adam
''Tutarsam sende gidersin, seversem sende gidersin '' dedi kadınBảo Lưu Mọi Quyền