"Hani ağacın dallarında sallanan, hayata tutunmaya çalışan minik yapraklar vardır ya, heh işte onun gibiyim ben. Yaz da nasıl yere düşmüyorsam, kış olunca illa buluşacağım toprakla. İlla düşeceğim yere. Tadacağım toprağı. Kendimi yaprağa benzetiyorum hep. Dalda kalıyor yaşama tutunuyor, yaşıyorum sanıyor. Ama halbuki bilmiyorki mevsimler geçtikçe yere düşme ihtimali artacak. Daldan düşecek. Rüzgar savuruyor onu, güveniyor rüzgara. 'Bırakmazsın beni değil mi?' diyor minik yaprak. 'Bırakmam' diyor rüzgar. Rüzgar çabalıyor düşmesin yere diye, yoruyor kendini. Çok çabalıyor. Ama olmuyor. Ne kadar süzülsede havada, yerle buluşuyor minik yaprak. Ölümü tadıyor. Ben de öyleyim yaşıyor sanıyorum kendimi. Bilmiyorum ki bir rüzgar esintisiyle Tadacağım toprağı." -ÖZGÜR-