A Thousand Poem

Lahat ng bagay sa mundo, humihinga man o hindi, ay mayroong pinagmulan. Subalit hindi lahat ng bagay ay malayang nakapamamalakaya. Kailangan ng oras at matiyagang paghihintay upang makasisid sa tamang panahon.

Kung ang bata ay naturuang tumingin sa pagkakaiba nang kulay puti at itim, natitiyak kong ang buong pagkabata nila ay hindi lamang iikot nang basta basta sa pagkukulay ng bahaghari. Bawat kulay ay may simbolo. Ang puti ay kadalisayan, ang itim ay kadiliman, ngunit hindi mo maaaring paghiwalayin ang kaliwanagan at kadiliman, sapagkat, hindi ka makakikita ng liwanag kung walang dilim, at hindi mo rin mawawari na may dilim kung walang liwanag.

Mga panaginip na isinusulat sa paraang patula, ang nagdurugtong sa madilim at nalimot na nakaraan at ang ninanais na maliwanag na hinaharap.

Liviana Cita Alviejo.

Ito ang pangalang kinamulatan niya. Pangalang ibinigay nang mga taong kumupkop sa kaniya. Natagpuan ang katawan niya sa tabing dagat. Duguan at walang malay. Pagka-gising niya ay wala na siyang maalala. Mga malalabong panaginip ang bumabagabag sa kaniya tuwing gabi. Sa tuwing mananaginip ay kinukuha niya ang kaniyang ginawang libro upang isulat nang patula ang kaniyang mga bangungot.

Lumipas ang apat na taon, unti-unting lumilinaw ang lahat sa kaniya at isa-isang nagpapakita ang mga hinahanap na piraso mula sa nakaraan. May darating na mga pagsubok sa kaniyang buhay, siya ay pagtatangkaan.

Ang baril ay hindi niya gagamitin upang pumatay, kung hindi para protektahan ang mga nabubuhay.