Ένα σημάδι στον τοίχο

Η ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΑ

Σε ονειροπαγίδα πλεγμένοι
Κύκλοι πολλοί, ημιτελείς.
Σημεία οι άνθρωποι
που από κόμβο περνούν,
ξεθωριασμένα αμάξια.
Γυαλί.

Κάποια μένουν, ορθάνοιχτες πληγές
και άλλα διαπερνούνται.
Ο καθρέπτης σα σπάσει
συγκρούσεις θα δεις
φορτία αντίθετα, ηλεκτρισμένα.
Αντίθετα, αντίστροφα, κυκλικά
Κινούνται.
Συνεχώς κινούνται
Ενας δρόμος άγνωστος, μοναχικός

Στο κέντρο η Ίριδα
τα πέταλα της να ανεμίζει
σε όλες τις κατευθύνσεις.
Χαρά στο μάτι του φακού
που με κολλήριο μεγαλώνει.

Την ίριδα στηρίζει
Κλωνάρι κλωστή λεπτή,
με λεπτή εύθραυστη βάση.

Αγκάθια έχει στο περίβλημμα
για να προστατευθεί.
Ορατά μόνο σε εκλεκτούς του σκοταδιού
για να μην το μαραζώνει
η μαραζωμένη πλάση.

Δαγκώνει δε δαγκώνεται
Σα νιώσει απειλή.

Κλωνάρι είναι από φρούτο
γνωστό, καταστροφικό.
Την εξέλιξη πρεσβεύει
Με βλέμμα δολοφονικό.

Τα φύλλα του ασπίδες
για τον μόνιμο εχθρό,
την ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.
Τα φρύδια του αγκίδες
να τρυπούν τις πεποιθήσεις,
και όχι τις προκαταλήψεις.

Ένα ψαλίδι αόρατο
κόβει και ράβει ιστορίες.
Δαχτυλήθρα τα χρώματα,
σε δάχτυλο μικρού παιδιού.

Σκεπάζουν την πληγή του
που ξεχειλίζει