Մի հանգիստ խաղաղ գիշեր էր,անձրևի ձայնի ներքո փորձում էի հասկանալ ինչու են մարդիկ այսքան չարացել,շատ երկար մտածեցի, շատ, բայց էդպես էլ չկարողացա հասկանալ,չկարողացա քանի որ' ես ինքս չգիտեի ես ինչու եմ այդքան չարացել։Անձրևի ձայնը ինձ գերեց և կարծես թե քնել էի արդեն։ Առավոտյան արթնացա իմ մտքերից,խորը և անսպառ մտքերից որոնք ինձ հանգիստ չեն տալիս նույնիսկ այն ժամանակ, երբ քնած եմ ։Բարև, ես աղջիկ եմ ով ամենինչ անում է որ մի փոքր բարություն սերմանի մարդկանց մեջ,սակայն շատ հաճախ չի ստացվում քանի որ ես միայնակ եմ և ինձ պարտված եմ զգում աշխարհի առաջ ։Իմ անունը Ադելիա է,ես ապրում եմ մի <<դերասանների >>մոլորակում,որտեղ ապրում ես նաև դու ։ Ես ուրախ եմ գրեթե միշտ, ուրախ եմ քանի որ իմ տխուր լինելը շատերի համար ուրախություն է, ոչ՝ ես իմ այս քայլով ոչ թե անում եմ այնպես որ ոչ չուրախանա այլ, այնպես որ մարդիկ սովորեն բարություն,որ սովորեն ոչ թե ուրախանալ դիմացինի դժբախտության վրա այլ, հենց իր սեփական հաջողությունների վրա ։ Մենք երեկոյան ճանապարհորդելու ենք դեպի Բալթիկ ծով որտեղ ինձ սպասվում էին անմոռանալի արկածներ։ Շարունակելի.......🤍
1 part