Alam niyo ba yung feeling na iba kayong mag-babarkada?
Yung feeling na parang tinuturing mga artista kayo dahil tingin nila sa inyo matino, magaling, maganda/pogi, astig, at kung anu-ano pa?
Kami ang Star Section.
Kami ang top 10 sa buong school.
Nakahiwalay kami sa ibang mga estudyante.
Sila, sa tipikal na classroom sa school.
Kami naman, sa mansion. (walang bedrooms)
Kami, astig uniform namin.
Sila, plain lang.
Sila araw-araw nag-aaral at nag kla-klase.
Kami nag-aaral lang tuwing exams na.
Sila every hour may teacher.
Kami walang teacher.
Meron panga kaming sariling kusina eh.
Maraming students ang nagkakagulo samin, marami naman ding galit samin.
Gusto ko lang namang ituring nila akong normal.
Hindi naman kasi ako yung kasing yaman ng mga kaklase ko.
Lahat sila may sari-sariling kumpanya/business.
Kaya lang naman ako pumasok sa Galaxy High para sa kanya
Simula pa nung bata ako, crush ko na siya.
Simula nung bata pa kami bestfriends na kami.
Pero parang hanggang kaibigan lang tingin niya sakin eh.
Ako si Christina Summer Anderson and this is my story...
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.