Gençlik... Bazen keşke yaşamasaydım dediğimiz ama bazen de hayatımızın en tatlı dönemi. Dönüm noktamız. Benim de bazen iyi ama bazen de lanet ettiğim zamanlardı. Sık sık yenik düşsem de kalkmaya çalıştığım zamanlar. Yağmurun şiddetli bir şekilde yağmasıyla düşüncelerimden sıyrılmıştım. Başımın ıslanmaması için başıma çantamı tutmaya çalışıyordum ama koşarken bu pek de mümkün olmuyordu. Ben de yağmurun dinmesini beklemeye karar verdim ve okulumun yakınındaki bir kafeye girdim. Yağmurun dinmesini beklerken hava bayağı kararmıştı ve benim artık evde dönmem gerekiyordu. Yağmur ısrarla yağmaya devam ederken dinmeyeceğini anlayıp hesabımı ödedim ve tam kafeden çıkacakken omzuna değen sıcacık bir el beni engelledi. Açık kahverengi gözlerine şaşkın bir şekilde bakıyordum. Bu gözler bana çok tanıdık geliyordu.
1 part