BOŞLUK

uzaya firlatılmış taş misali...
kocaman bi boşlukta
yapayalnız asılı duruyorum.
Hiçbir çekim yetmiyor
beni ordan almaya,
yanlizligimi paylaşmaya...
hissizlesiyorum gitgide
sadece düşünüyorum
inadına düşünüyorum,
yok oluyorum dusuncelerde
sonra tekrar
diriliyorum.
mutluluğun bi yerlerde
hatta kalbimizde
saklı olduğunu biliyorum
ama ulaşamıyorum bi türlü.
ulaşamayınca dönüp kendime bakıyorum.
acaba sorun bende mi diye.
acaba ben mi hep orda
asılı kalmak istiyorum
ve giremiyorum hiçbirinin
çekim kuvvetine.
sonra yine
sorular
sorular
sorular