Duru Güneş.Hayata bir trafik kazasında küstü.Kafasında bin tane ihtimal olsa gerçekleştiremiyor.Sessizligini bozup hayata dönderen bir adam. Alaz Karahan.Onun içinde kalan tüm şeyleri gerçekleştiren tek adam o.İlk öpüştügü kişi.İlk sevdigi ve ilklerini yaşadıgı kişi. * Belime sarılı olan ellerini daha da sıkıp sırtımı sert gögsüne yasladı.Zavallı kalbim heyecandan deli gibi çarpıyordu.Aralık halinde ki dudaklarım birşey demek istese de diyecek tek kelime bulamıyordum. "Heyecanlanıyorsun ve bu isteksizce hoşuna gidiyor.Kalbin bir kuş gibi çırpınıyor.Beni istiyorsun ama korkuyorsun.Kaybetmekten ölesiye korkuyorsun." Alaz iç sesim olmuştu benim. Ona nedensizce güveniyordum.Bana bazen tehlikeli oldugunu ve güvenmememi söylemişti. Sıcak nefesini boynuma dogru üfleyip dudaklarını kulagıma yaklaştırdı. "Ben bencil adamın tekiyim.Ben tehlikeli biriyim ve gitmen benden kilometrelerce uzaga kaçman gerekiyor ama ben bencilce seni yanımda tutmak istiyorum.Hep benimle ol istiyorum." Fısıltısı kalbime işlerken boynuma çarpan Sıcak Nefes tüm vücuduma yayılıp titrememe yol açıyordu.Galiba buna alışmalıyım. "Biz imkansızız."diye mırıldandım. Güldügünü işittim."Hep imkansızı istemez miyiz zaten?" *All Rights Reserved