Story cover for GÜNEŞE HASRET AYÇİÇEĞİ  by LimoniiYazarr
GÜNEŞE HASRET AYÇİÇEĞİ
  • WpView
    Reads 4,463
  • WpVote
    Votes 1,951
  • WpPart
    Parts 8
  • WpView
    Reads 4,463
  • WpVote
    Votes 1,951
  • WpPart
    Parts 8
Ongoing, First published Aug 24, 2020
Köklerinden sökülüp rüzgarda savrulan bir Ayçiçeğiyim ben
    
    -🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻🌻-

Küçük zindanımda hep yaptığım gibi havalandırma penceresini zorluyorum bu sefer açılır umuduyla.Ama nafile... Duruyorum ve hepi topu  12 m² olan zindanına bakıyorum.Köşede eski süngerlerden yapılma döküntü bir yatak,yanında sararmış bir klozet ve lavabo.Köşede de ayağı kırık bir sandalye ve portatif küçük bir masa.
İşte yaklaşık 1 yıldır bana sunulan muhteşem(!) yaşam alanım.Bir of çekiyorum ve gidip yatağıma uzanarak sessiz hıçkırıklara ağlıyorum-her zamanki gibi-.Halbuki daha 1 sene önce ne kadar mutluydum. Güzel bir hayatım,hayallerim ve umutlarım vardı. Ta ki o lanet günde bütün hayatım yerle bir olana kadar...



⚠️Lütfen ilk bölümlere göre yargılamayın. 


NOT : Hikâyenin tüm hakları saklıdır!!!
Harhangi bir çalıntı olursa yasal işlem başlatılacaktır!!!

Herkese iyi okumalar😊


Kitap kapağı için  @beyzaaR_   a sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum : ))

Wattpad de bu adla  yazılan ilk kitaptır.
All Rights Reserved
Sign up to add GÜNEŞE HASRET AYÇİÇEĞİ to your library and receive updates
or
#115hasret
Content Guidelines
You may also like
YARALASAR(Kitap Oldu) by Maral_Atmc6
56 parts Ongoing
"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.
You may also like
Slide 1 of 10
YARALASAR(Kitap Oldu) cover
EDHO cover
MAVİNİN RESİTALİ cover
SOYADINDA ZİNCİR cover
KOD ADI: GÜNEŞ  cover
TERAZİ  (TAMAMLANDI) cover
Sadist🔞 cover
ÂFİTAP cover
MAHKUM cover
5. seviye cover

YARALASAR(Kitap Oldu)

56 parts Ongoing

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.