"Eğer bir gün..." yutkunup devam etti, "Bir gün şu uçsuz bucaksız gökyüzündeki yuvama dönersem ve seni arkamda bırakmak zorunda kalırsam, her şeye rağmen güçlü duracaksın. Bana söz ver, tamam mı?" Gözlerime bakamıyordu. İnatla bakışlarını yıldızlardan çekmezken, onun aksine gözlerimi yaşlarla parlayan yakut kızılı gözlerinden ayırmıyordum. O da biliyordu işte; bizim masallardaki gibi mutlu bir sonumuz yoktu, bir kelebeğin uzun ömürlü olması kadar imkansızdı... Usulca başımı salladım. "Söz, güçlü duracağım." O gün ikimiz de buna inanmadık. . . . 🌙
1 part