MET / Karabasan Serisi

Met.

Mey.

Mest.

Serinin ilk kitabıdır...

•

Bir dünya yarattı bana, avuç içlerinde tuttuğu günahlarla. Yollar açtı, kendi kalbine giden. Kalbine giden yolların sonu yoktu, sonra farkına vardım; onun kalbi yoktu.

Yüksek ince binalar inşa etti, küllerden. Hava da kargalar vardı, başımın üstünde çığlık çığlığa uçuşan kargalar. Yılanlar vardı etrafımda, yedi baştan daha çok yüze sahip yılanlar...

Binalardan birine hapsetti beni, ateşin içine koydu; ısınayım diye. Yandım, kül oldum; benden geriye duygularım kaldı, taştan.

Bana hayaller hediye etti, sahte mutluluklar ile dolu. Kendi doğrularını anlattı, bense yalanlarını dinledim. Gerçekleri gösterdi, gelecek işte dedi; geri geri gitti ayaklarım.

En sonunda kaçtım o binalardan, arkama dönüp baktığımda o yoktu. Durdum, inceledim ona ait küçük dünyamı ama yoktu.

Önüme döndüm. Kocaman bir saray, siyahtan yapılmış.

Günahtan daha beter, haram.

Kargalar bana bağırdılar: kaç!

Sarayın önünde yüzlerce şeytan var. Yüzlerce şeytana sahip.

Sarayın en yüksek odasında tek başına yaşayan bir adam var. Yalnız, kendi başına.

Sonra fark ettim; işte orada!

Koştum. Ona koştum. Simsiyah gözleri vardı, ürkütücü. Duvardaki kırmızı lekeleri birleştirdim.

Karabasan...

Beyaz avuç içlerime kanlar bulaştı.

Yüzlerce şeytandan kaçtım, bilmediğim yollara girdim.

Yollar hep ona çıktı. Göz göze geldik, bir ateş çemberinin içinde kaldık. Bana yaklaştı, fısıldadı.

"Sana bir dünya yarattım, günahtan."

"Sana bir aşk yaşattım, haramdan."

"Karşında!"