Kayıp Vâris Mühür

"Çekil önümden yoksa seni pişman ederim!"

Onları izleyen adamların kıkırtısını duyan Güneş, 'yemin ediyorum bu adamlar deli!' Diye düşünmekten kendini alamadı. Normal insanlar kendilerine silah doğrultulunca korkarlar ve ne yapacaklarını bilemezlerdi ama bu adamın gözlerinde korku namına hiçbir şey yoktu. Aksine alaycı yüz ifadesiyle Güneş'e yaklaştı.

"Şimdi Güneş Hanım, şöyle ki silahın emniyetini açmazsan ateş edemezsin." Güneş, elinden silahı alıp emniyetini açan adama şaşkınlıkla baka kaldı. Silahın emniyetini açan Asil silahı Güneş'in eline geri tutuşturdu.

"Dur sana nasıl ateş edileceğini göstereyim. "Asil, silahı Güneş'in elinden tek bir hareketle aldı ve ani bir manevrayla kızı ters çevirdi. Asil, silahı Güneş'in ellerinin arasına geri verirken kızı sert göğsüne yasladı.
"Ateş etmeden önce silahın emniyetini açacaksın, horuzunu kurup, tetiğe basmadan önce gez göz arpacık diye karşındaki hedefe nişan alacak ve ateş edeceksin. Tamam mı?" Güneş, adamın yakınlığından ve sıcak nefesinin boynunda gezinmesinden rahatsız oldu. O, adamdan uzaklaşmak isterken, genç adam o'nu âdeta kollarının arasına hapsetti. Zorlukla nefes alan Güneş, adamın kıskacından kurtulmak için anladım dercesine başını salladı ve adamla arasına mesafe koydu.

"Geç karşıma da anlattıklarını anlamış mıyım diye test edelim Bay Soydan?"

Adamların odayı dolduran kahkahasını işiten Güneş, bir kez daha delilerin arasında olduğuna kanaat getirdi. Asil, aralarındaki mesafeyi kapattı ve kadına biraz daha sokuldu. Güneş, aralarındaki mesafeyi kapatan adamdan uzaklaşmamak için azami çaba harcadı ve Asil'in sıcak nefesini boynunda hissettikçe 'uzak dur benden be adam' dememek için kendini zor tuttu.

"Size inanamıyorum! Beni bu kadar çabuk mu gözden çıkardınız? Ah, şimdi gerçekten kalbimi kırdınız Güneş Hanım. Benim gençliğime acımadın