Ήρθαμε λοιπόν στο μέρος 2ο του βιβλίου...
Πάμε ένα μικρό ΣΠΟΙΛ...
Πάω να μπω μέσα στην αίθουσα του γυμναστηρίου και νιώθω σε δευτέρολεπτα, όλο το σώμα μου είναι βρεγμένο με νερό...
Γυρνάω και βλέπω τον Lucas να γελάει, τον κοιτάω θυμωμένα..
Εκείνη την στιγμή μπροστά μου ήταν το αλεύρι που βάζουν οι αθλητές στα χέρια του..
Το περνώ στα χέρια μου, το ανοίγω και το Ρίχνω πανω του...
Χαμογελάω με ευχαρίστηση και τον κοιτάω , ενώ αυτός έχει μείνει παγάκι ενώ δεν το περιμένε...
" ΤΙ ΈΚΑΝΕΣ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ?!"
" ΝΟΜΙΖΩ ΤΟ ΕΊΔΕΣ "
" ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΏΣΩ "
" ΕΛΑ ΤΟΛΜΑ ΡΕ! ΤΙ ΝΟΜΊΖΕΙΣ ΣΕ ΦΟΒΆΜΑΙ?!"
Του απαντάω προκαλώντας τον...
Ο Peter ερχετε μαζί με την Mia , μας κοιτάνε και γελάνε...
Εγώ μαζί με τον Lucas τους Ρίχνουμε και δολοφονική μάτια και σταματάνε...
" Αμάν ρε παιδιά, 1 μετά γαμωτο, 1 χωρίς να τσακωθειτε"
Λέει η Mia Και μας κοιτάει
" Συγνωμη αλλά αυτή την φορά δεν έκανα κάτι αυτός το άρχισε!! "
Λέω κι ο Lucas με κοιτάει δολοφονικά
" Δεν θα είχα κάνει τίποτα αν δεν είχες ρίξει το χαρτί στην κυρία που έλεγε πάνω το όνομα μου και που την είχες πει πουτανα "
Αχχχ αυτό ήταν ότι καλύτερο...
Κάποιος είναι εδώ. Ακούω χαχανισματα και έναν περίεργο ήχο που δεν μπορώ να προσδιορίσω.
Δεν πρέπει να με βρουν εδώ μέσα, θα βρω τον μπελά μου από την πρώτη μέρα!
Μισό λεπτό... Αυτό ήταν αναστεναγμός. ΕΊΝΑΙ ΔΎΟ ΕΔΩ ΜΕΣΑ; ΚΑΙ ΜΆΛΙΣΤΑ ΜΠΑΛΑΜΟΥΤΙΑΖΟΝΤΑΙ;
Παθαίνω χειρότερη φρίκη όταν ένα σουτιέν προσγειώνεται μπροστά μου.
Κάνω ένα βήμα πίσω και σκοντάφτω σε μια από τις κούτες που άφησα πριν στο πάτωμα, δημιουργώντας έναν εκκωφαντικό ήχο.
-Κάποιος είναι εδώ, ακούστηκε ανήσυχη μια γυναικεία φωνή.
Ωχ όχι. Με πήραν χαμπάρι...
☆Cover by: LittleBlackBubble62☆
#2 θέση: εφηβική-φαντασία --> 22/03/21