Le Battute Della Vita

© Tüm Hakları Saklıdır

"Hâlâ beni göremiyor musun, Regina? Seni nasıl sevdiğimi, sana nasıl vurulduğumu bilmiyor musun? Sende... Sende vurulmadın mı?" diye sordu. Yüzünde hiç sevmediğim ve asla da sevemeyeceğim o beklenti dolu surat ifadesi vardı.

"Evet vuruldum." Yüzünde gururlu ve kendini beğenmiş bir ifade oluştu. Hatta neredeyse gözlerinin içi bile gülüyordu. İçten içe o kadar rahatladım ve o kadar hazla doldum ki, o gururlu ve sevecen ifadeyi yıkacağım için...

"Evet vuruldum... Fakat sana değil. Senin tabancandan çıkan bir kurşunla vuruldum ben. Kesinlikle sana değil..." Gözleri donuklaştı. Gülümsemesi yüzünde soldu. Hatta bir an ağlayacak zannettim. Fakat ağlamadı. Çok dirençliymiş gibi baktı gözlerimin içine. "Ben bunu da yenerim," dermiş gibi bakıyordu gözleri.

"Ben bunu da yenerim. Sen yenilmeye hazır ol yeter."

®