Jisung w końcu decyduje się po kilku miesiącach na powrót do szkolnego nauczania, zaczynając tym samym liceum, co nie jest jedną z łatwiejszych rzeczy dla niego przez pryzmat okropnych wspomnień związanych z jego gimnazjum.
Jednak mimo strachu przed społeczeństwem, braku zdolności wykonywania codziennych czynności, jak na człowieka przystało, stara się choć trochę posmakować tego zwyczajnego nastoletniego życia, gdy poznaje kilku chłopaków, którzy o dziwo akceptują go takim jaki jest, a już szczególnie ten jeden starszy brunet, Minho poznany pewnego deszczowego dnia w jednej z sal na parterze placówki.
Tylko, czy Jisungie poradzi sobie z trudnościami i własnym lękiem? A może ten rok stanie się tym najlepszym dla niego za sprawą pewnego drugoklasisty?
☂! fluff;top!minho
⛈️! w książce występują wzmianki o przemocy i okaleczaniu się, więc proszę nie czytaj, jeśli jesteś wrażliwx na takie tematy⛈️!
☂[poprawki po zakończeniu książki]
Stalowe tęczówki spotkały się z jej brązowymi, co na chwilę wstrzymało jej oddech, dosłownie jakby zapomniała jak się oddycha. Uczucie było dziwne, intensywne, ale na jej szczęście tylko chwilowe. Jego wzrok nie był wypełniony pogardą czy obrzydzeniem, wydawał się naprawdę neutralny i jednocześnie zmęczony. Kto z nich nie był zmęczony? Stał w towarzystwie swojej matki, która wydawała się bledsza i szczuplejsza niż zwykle. Widać było, że wojna ich również dotknęła z tej nieprzyjemnej strony.
****
Akcja dzieje się po wojnie. Wszyscy wracają na ostatni rok do Hogwartu. Postacie które zginęły w książce, pojawiają się jako żyjące, nie zginęły w czasie wojny.
To moje pierwsze Dramione, prośba o wyrozumiałość x