Onu ilk gördüğümde anlamıştım kalbimde bir yer açacağına ve ben buna rağmen oturup onu izlemiştim. Fiziksel veya ruhsal olsun hiç birbirimize benzemiyorduk ama nasıl oluyorsa birbirimizin ruh öküzüydük.
"Öküz!"
"Cazgır!"
Bu kelimeler bir kadının bir erkeğe söyleyeceği laflardır ama bunlar birbirlerine söylemekten çekinmiyorlardı. Onlar garipti hiç normal davranmaz, hep bir mallık peşine düşerlerde. Özellikle de Serenay!
Buğra, Serenay ile tanışmadan önce soğuk ve kötü çocuk tavırlarındaydı ta ki salak kızımız gelip Buğra'nın kanını değiştirmeseydi.
Onlar eşsizdiler, onlar gibi bir çift yoktu hayatta. Varsa da hikayelerdeydi ama burası öyle değildi.
Onlar eğlencelilerdi, onlar gülüp hayatı yaşıyorlardı. Bazen yeri gelip ağlıyorlardı, yeri gelip şaşırıp, korkuyorlardı ama en çok gülüyorlardı. Onları ayrı yapanda buydu!
"bu karı menim olacağh"
"Sugarygranpa malesef ben sana bakmam"
"Seni 5.ci Kumam yapacam"
"NEYYY"
"he ya"
"Amacacim git işine Allah'ını seversen, Ben size bakmam ben daha çok 1.90 yakışıklı karizmatik esmer ağalara bakıyorum"
"Bende esmerem"
"Sen olmazsın sen kendine baska karı bul"
diyip koşarak Can'ın yanına gitmek gibi bir hayalim vardı ama, malesef iki tarafımdan da tutularak geri geri sürüklendim....
Klasik abi kurgusu...
Okumak istermisin istersin istersin..