Si Mr. Nobody

Lumaki ako sa paniniwala na merong sumpa ang mga babae sa pamilya. Na nakakatakot mag mahal, nakakatakot mag-asawa, obligasyon itong mabigat, hindi ko gusto. Hindi ko gusto yung mga responsibilidad na ipapataw sayo kapag nag sabi ka na ng ' I Do'.
Takot na takot ako ma-frustrate agad. Kaya maaga akong tumigil makipag date. Pagkatapos ng huling relasyon ko ng age 27, tumigil na ako, ayoko na. Ok na ako kay Park Seo Jun. Si Park Seo jun laging mabait sa leading lady, si Park Seo jun ipagtatanggol ako. Si Park Seo Jun maalala ang birthday ko, hindi kagaya ng mga ibang naging boyfriend ko.

Pero tuwing gabi, at katatapos ko mag timpla ng kape, meron nag iisang tao na pumapasok sa isipan ko. Nakilala ko siya noong college days.

5 taon na nung huli ko siya makita, pero buhay pa rin siya sa isip ko. 33 na ako, single pa din. Busy sa trabaho at nakalimutan na ata ang ibig sabihin ng lovelife. Pero tuwing merong nagtatanong tungkol sa kanya, napapangiti pa rin ako. Naalala ko yung favorite song, hawi ng buhok at hugis ng likod niya. Yung boses niya, at mga araw na hatid sundo pa niya ako.
Tuwing mag isa ako at nakatingin sa bintana sa madaling araw, siya yung nagpapangiti sa akin. Pag nasa tabing dagat ako, siya yung unang una ko naiisip. Lagi ko siyang nakikita nakatayo sa tabing-dagat. Si Ryan pa din naaalala ko. Siya pa din yung idea ko ng love, o kung paano magmahal. Lahat ng naging boyfriend ko, nag iwan ng mga malalim na sugat. Siya lang yung hindi.
Dahil hindi lahat ng love story may holding hands, hindi lahat ng love story kailangan may sekswal na nangyari, hindi lahat ng love story kailangang pisikal. Meron tayong ibat ibang interpretasyon kung paano tayo nagmahal. Para sa akin, si Mr. Nobody yun..