Nie ścina się wierzb, które płaczą // One shot

- Gdzie ona jest?! - spytał poirytowany mężczyzna.
- Nie wiem. Jeszcze nie wróciła - odparła kobieta trzymająca przy piersi noworodka.
- Powinna już dawno być w domu! Dziewiętnasta - pora dobranocki!
- Poszukaj jej. Może coś jej się stało?
- Niech no tylko wróci... - zajątrzył się w środku - Już ja się z nią rozprawię!

Niebawem dało się słyszeć kroki na schodach i dziewczęcy głosik nucący piosenkę. Kroki zatrzymały się przy balustradzie, oczy spojrzały w górę, na gałąź, na której siedział mały żółty ptaszek. Ślicznie śpiewał. Paulinka zatrzymała się zapominając znów o całym świecie. Jej myśli pobiegły do ptaszka: „Dlaczego jest sam? Gdzie jest jego mama?" Zamyślona stała tam przez chwilę, a gdy zrobiło się zimno, pokonała ostatnie stopnie schodów. W sieni zdjęła sandałki i spokojnie weszła do dużego pokoju, w którym czekali na nią rozeźleni rodzice.