"Hep böyle kal, hep senin yüzünü göreyim aklımın her yerinde güzelliğini hatırlayayım olur mu?" Cevap veremeyen dilim suspus...Kalbim yenik düşüyordu,onun sakin ve huzur dolu sesine o kadar kapılmıştım işte. Bir kalbi fethetmeyi başaran imkansız aşkın kollarına düşmüş olan ben, savunmasız bir aşk ateşinin acısıyla kül oluşum... Koray Kandemir, oysa bilmiyordu gözlerimi nasıl ayırırdım ki onun ateş mavisi gözlerinden....