Her gün zihnimdeki karışıklık ile uyanmak beni bitkin hissettiriyor. Önümdeki güzelliklere bakamayacak kadar korkak, görmemezlikten gelecek kadar aptalım. Kendimi her şeyden uzak hissediyorum, gittikçe uzaklaştığımı da biliyorum. Gülüşünün seni aptal gibi gösterdiğini söyledim, aslında onu beğendim. Benim için tek ışık kaynağıydı. Ne kadar seni reddetsem de, sana ihtiyacım olduğunu biliyorum. Gülüşünü son kez görmek istediğimi söyleseydim fazla mı bencil olurdum? Beni güldürmek için elinden geleni yaptığını biliyorum fakat yanımda olman bile beni mutlu ediyordu. Bunları söylemeye geç kaldığım için suçlu hissediyorum. Büyük gri bulutlar beni kendimden ve sizden uzaklaştırıyor ama bulutları dağıtabilecek bir rüzgara sahip değilim. 🎐 angst leopika.All Rights Reserved
1 part