Düş Hırsızı

"Bunca insanı öldürürken hiç mi canın acımadı?"
Sigarasından bir nefes çekip yüzüme üfledi.
"Bunu bana insanlara işkence eden bir sadist mi söylüyor?"
Yüzündeki ukala tavır ruhuna ördüğü ateşten duvarlar gibi yakıp geçmişti ruhumu.
"Biz böyleyiz Derin. Biz insanlara acımayız. Biz insanların hayatlarını umursamayız. Biz Düş Hırsızı'yız. Bunu artık kabul et."
"Sen Düş Hırsızı'sın. Ben değil. Ve ben bu Düş Hırsızı'ndan nefret ediyorum."
Sigarasını parmaklarına sıkıştırıp önüme düşen saçı geriye attı.
"Seni, sana işkence etmekten daha çok sevdiğim için şanslısın."

Şehvetin rengi bile griydi onların haytında. Mutluluk bile gece kadar siyahtı. Umut bile mavi değildi. Aydınlık bile karanlıktı onlar için.

"Gitme karanlığım. Aydınlığına ihtiyacım var."