EYES OF VENGEANCE

Arkamdan gelen Fenerin ışığı gittikçe yaklaşmaya başladı. Arkamdaki adam.
" DUR... BEKLE SANA YARDIM EDEBİLİRİM. " diyordu. 19 yıl boyunca öğrendiğim bir şey varsa o da kendinden başkasına asla güvenme. Belli ki onlardan birisi değil. Yoksa çoktan ölmüştüm. Bu mesafeden rahatlıkla kafama sıkabilirdi. Peki bu saatte ormanda ne işi var ki ? Avcılardan birisi de olamaz. Henüz av mevsimi başlamadı. Daha fazla dayanamayıp yeniden yere düştüm. Gözlerim ağırlaşmaya başlamıştı. Fenerin ışığı 7-8 metre uzağımdaydı. Kalan son gücümle belimdeki silahı çekip fenerden yayılan ışığın olduğu yöne çevirdim. Bir kaç el ateş ettim. Daha fazla uykuya direnemedim. Kaybetmiştim işte. Gözlerimi gökyüzüne çevirip yıldızlara son kez baktım... Her şey bitmişti işte...