Karanlık Kalpler

On sekiz yıllık yuvamdan uçma vakti geldi. Üniversitemi İstanbul'da akzandığım için güzel İzmir'imden ayrılmak zorunda kaldım. Ailemden ayrılmak ne kadar zor olsa da ikinci ailemin, çocukluğumun beraber geçtiği birlikte gülüp birlikte ağladığım kuzenimin yanına gidiyorum. Hiç bilmediğim bir şehirde dört yıl geçirecektim ve ne yaşayacağıma dair en ufak fikrim yoktu.
"Menekşe apartmanı yazan mavi renkli apartmana doğru ilerledim ve zili çaldım. Birkaç kez daha çalmama rağmen kapıyı açan kimse olmadı. Korktum, gecenin bu karanlığında yapayalnızdım. Aptallık ettiğimi düşündüm Selin'i dinlemeliydim. Hemen çantamı karıştırmaya başladım. Telaştan hafif ellerim titremete başladı .Telefonu tam elime alıcakken omzuma dokunan elle bi anda irkildim."