Küçük Bir Yol

Ben Dicle Üstünay.

Şimdilerde bir kadın; bir anne ve babanın evladıyım.

Gelecekte bir anne; babaanne/anneanne ve bir adamın karısıyım.

Ben bir kadınım!

Geleceğe dair umutları olması gereken, yaşam sevinci olması gereken; geleceğe dair korkuları olan, ölümle burun buruna yaşayan. Ama yılmam, yılamam. Çünkü güçlü olmam ve ileride taşıyacağım 'anne', 'eş' sıfatlarını hak etmem gerekiyor.

Bir an sendelesem, bin an savaşmam; namlunun ucunda olsam da yılmamam gerekiyor.

Dünyanın adaletine güvenmesem de Allah'ın adaletine güvenip ayakta durmam gerekiyor.

Yaşadıklarım karşısında susmamam, bana elini uzatan herkese değil kendime güvenmem gerekiyor.

Ben bu kısacık hayat yolunda düşmeyi değil; beni düşürenleri düşürmeyi istiyorum. Aşık olmak, anne olmak istiyor ama ölmek istemiyorum. Korkmak değil kabus olmak istiyorum. Beni taciz eden o yaratığa haddini bildirmek, git gide eriyen bedenimi değil de, güçlenen ruhumu izlemek istiyorum.

Ben başım, omuzlarım, sırtım dik bir şekilde savaşmak için yeniden doğuyorum.

*****

"Sen benden değil, Allah'ın adaletinden kork!" dedim onun iğrenç sırıtışına karşı.

O, bana yaptıklarının en büyük cezasını Allah'ın huzurunda kıvranırken; Cehennemde cayır cayır yanarken ödeyecekti.