━━ Ano ba talaga mangyayari kung namatay ka mula sa sarili mong mga kamay? Ikaw ba'y mapapaangat patungo sa mapayapaang kalangitan o maitutulak pababa sa mga apoy ng mga makakasalanan?
Ah, basta. Patay ka na. Ano ba nangayayari pagkatapos no'n? Heaven or Hell? Purgatory? Afterlife? Meh, tapusin mo muna Life Clearance mo. Siguraduhin mo ring wala kang minaling tao at 'di pa natutupad na kahilingan.
Meron ba? Haha, malas ka!
...Same.
Ito ang modernong tragikomedya tungkol sa kung paano nga ba mamatay dulot ng sarili mong kagustuhan at pagsisihan ito kahit na sa kamatayan. Hindi ito HORROR - medyo lang - kundi isang kwento tungkol sa pagkabuhay, depresyon, pagkamatay at... kalokohan?
・・・・・・
WARNING ! This book may precede potentially disturbing content of self-harm, depression, suicide and other sensitive themes. Please be careful.
ILLUSTRATION CREDITS ! taiyo_no_yuki @instagram always open for commissions!
STATUS ! on-hold.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.