"Doktor, Seni gördüm, seni izledim, seni tanıdım. Bir insanı utanç verici parçalarıyla kabul etmenin, bunlardan zevk almanın doruğuna ulaştım. Zirvede seni besledim, uyuttum, korudum. Zihninin her bir parçasına dokundum, düşüncelerinin nefesinde bıraktım izlerimi. Sen, Botticelli'nin cehennemden önce resmetmek isteyeceği Aden'sin. Sen kusursuz bir esersin. Dilini anlıyorum, konuştuğunu duyuyorum. Ancak ben yalnızım, sen bana zihninin kapılarını tamamen açıp, beni içeri davet edene kadar müthiş acılar çekeceğiz. Beni arayacaklar ; ancak senin tanıyabileceğin bir eserin ardında saklanıyor olacağım. Sen bir katilin kalbine dokundun, ruhunu ellerinle parçalayarak açtın doktor, şimdi içimden dökülenlerle yüzleşme vakti. "