守りたい (Mamoritai)
  • Reads 1,028
  • Votes 20
  • Parts 12
  • Reads 1,028
  • Votes 20
  • Parts 12
Ongoing, First published Sep 27, 2020
Meet Mirai, Isang dalaga na masayahin, malambing, may magandang loob at ubod nang pagmamahal. Ang susubok mamuhay sa ibang bansa upang mapunan ang kakulangan sa kanyang pagkatao. 

Mamuhay kasama ng ibang lahi ay isang malaking pagsubok na kanyang haharapin at ang makilala ang isa sa mga kinababaliwan ng mga kababaihan ang siyang hahamon sa tatag ng kanyang puso. 

Hanggang saan ang tatag ng kanyang puso? 
Handa ba siyang magmahal sa gitna ng kaibahan ng kanilang lahi? 


Credits to Pinterest and the owner of the image of Mamoritai front cover.×o×


Written Date| September 27, 2020
Date Completed| On Going...
All Rights Reserved
Sign up to add 守りたい (Mamoritai) to your library and receive updates
or
#109japanese
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.