"Kırmızı palton hâlâ parlıyor, yıldız gibisin. Şu aptal sokak lambasının cızırtısı bizim melodilerimizi bastıramaz."
"Bastıramaz değil mi Bahar?" dedi Aysar masumiyetle, inanmak ister gibi. Bahar, gülümsedi tekrar. Kollarını açtı ve Aysar'ın boynuna dolayarak avuç içleriyle sırtını sıvazladı. İçindeki solmaya yüz tutmuş mavi çiçekler, bir başkası için nefes aldıklarının bilinciyle yüzlerini ışığı solmuş aya çevirdiler ve rüzgârın onlara dağıttığı azmin sıcaklığını hissettiler.
"Bastıramaz kırmızı paltolu kız, bastıramaz. Bizim şarkımızı kimse bastıramaz, ışığımızı kimse söndüremez. Bu bir sone," dedi mırıldanarak. "Bir kış gecesi sonesi."
Tıpkı yaşarken ölmenin gerektiği bir hayatın, fırtınalı bir gecenin koynunda insanlığa hüzün yağmuru senfonisinin bulandığı bir kan ağıtı sunması gibi.
☣
ekim 2020 | karadutveatlantis