
Derin bir nefes aldı. Adem elması boğazında ki yumruyu geriye itmek ister gibi iki kere hareket etti. Bakışlarım elindeki zümrüt yeşili yüzüğe kaydığında ellerimi uzatıp titreyen ellerini tuttum. Ne diyeceğimi bilemiyordum. Bu yüzük Arat'ın belkide hayatında ki tek varlığıydı. Annesinden kalan tek hatıra. Ve şimdi onu bana vermek istiyordu. Yüreğimde derin bir sızı hissettim. Canı yanıyordu. Canım yanıyordu. Tam bu anda ellerimin üzerine dökülen iki damla beni bitiren şey oldu. Gözlerimi gözlerine çevirdiğimde ağladığını gördüm. Arat... Ağlıyordu...All Rights Reserved