Story cover for Journal ng COVID Survivor by Eloraamour
Journal ng COVID Survivor
  • WpView
    Reads 662
  • WpVote
    Votes 47
  • WpPart
    Parts 22
  • WpView
    Reads 662
  • WpVote
    Votes 47
  • WpPart
    Parts 22
Complete, First published Oct 04, 2020
Ito ang lahat ng nakasulat sa aking journal noong ako ay naka-admit sa hospital as COVID19 patient.  Ang pagsusulat ng lahat ng mga naranasan at naramdaman ko sa loob ng COVID Ward ay nakatulong ng malaki sa pagbuti ng aking physical, emotional at mental health.  Ginawa ko rin ito bilang hakbang ko sa pag "move on" pagkatapos ng mga naranasan ko as COVID patient.  Sa tulong ng Diyos ay natapos na ang yugtong ito ng aking buhay at sa tulong din ng Diyos ay haharapin ko ang bagong umaga.

Taong 2015 nang simulan ko ang aking trabaho sa Hospital. Noong una hindi ko talaga gusto ang magtrabaho sa hospital setting. Para sa akin hospital ang pinaka malungkot na lugar. Maraming mahina, may karamdaman at namamatay sa lugar na iyon. Pero nang kalaunan ay nakasanayan ko narin ang pagtatrabaho ko doon. Hindi ko alam kung ano ba talagang pakiramdam ng mga pasyente sa hospital na pinagtatrabahuan ko. Para sa akin naging isa lang itong workplace na araw-araw kong pinupuntahan. Sa opisina ng Admin Building ako nagtatrabaho kaya hindi ko naman alintana ang mga senario sa hospital wards.  Hindi ko akalain na may mangyayari pala na magmumulat sa akin ng mga kaganapan sa loob ng mga ward.
All Rights Reserved
Sign up to add Journal ng COVID Survivor to your library and receive updates
or
#85sick
Content Guidelines
You may also like
The Lame Arrangement (Beautiful Disaster Series Book 2) by Awillful
17 parts Complete Mature
Being mayaman is never easy, siguro akala ng iba since mayaman ang tao ay wala ng problima, well that is one of the biggest lies the world has sa mga tulad namin. Oo I am spoiled kung pangangailangang material ang pag-uusapan. I don't have to work so hard para lang makapag-aral since my parents are well off not just to give what I need but all I want. Pero kahit ganun I never abused that fact in my life, wala rin akong inapakan or kinutyang tao, so damn why it feels like the world is against me. Anong bang ginawa kong mali, ako ay isang dalagang tahimik lang na nag-aantay ng batman ko pero parang malas yata ako at ung magulang ko eh kulang nalang ay ipamigay ako sa taong ni minsan di ko pa nakita ni nakasama. Ano bang masamang hangin ang pumasok sa isip nila, hays! All my life they have been dictating what I should do, I am not a rebellious type of daughter, I always make sure that my relationship with my parents ay maayos at walang gulo or gusot. I don't like dramas; the world is already full of suffering people I don't want to be counted as one. Pero sa lagay ko ngaun mukhang mas malala pa sa teleserye ang ginawa ng aking mabuting ina at pinayagan naman ng aking ama. Aba, busy na nga ako kakamanage ng mga businesses naming dagdag pa sa sakit ng ulo ko kung pano lulusutan ang ginagawa ng mama ko, hays. May batman pa kayang andyan para sagipin ako, Lord naman bakit ganito? Ngaun pa ba ko minalas? Sarap maglayas, hays.
You may also like
Slide 1 of 10
Last Letter For My Everyday Girl cover
My WISH cover
A LIFE OF REGRET cover
Love, Again? (One Shot) cover
The Lame Arrangement (Beautiful Disaster Series Book 2) cover
I Broke My Rules For You cover
Sweetest Mistake cover
12 writer fears na dapat nating tibagin cover
Breaking Our Barriers cover
You Broke Me First (Pontevedra Series #3) cover

Last Letter For My Everyday Girl

11 parts Ongoing

If you already know the ending, will you even dare to start writing it? If you can go back, do you think you can make it right? If I can, will I be able to get a different outcome? Maybe not. Everyone's happy now. Maybe even happier than what they were before. How could I be so selfish to wish to turn back time so I could be happy while the others were silently suffering back then? Time never stops. "If you'll be given a chance to forget everything and start anew, will you grab that chance?" Will I? Mas mabuti ba talaga na makalimutan lahat? I only want to take the pain away and still keep the happy memories. Ironically, it's the happy memories that's hurting me. Lahat ng mga bagay na nakakasakit sakin ay dahil sa mga magagandang ala-ala na alam kong di na mangyayari ulit. And it's too much. Unbearable. Why do you have to wake up every single day just to live a life with a loop of dying everyday?