"Ne zaman tutunduğum başka bir şey kalbimi kırsa ona tutunmaya geri dönüyorum. Aklımı kaybetmemi engelliyor.Müzik beni hayatta tutan şey, kalbimin atması kadar gerekli belki de."
Bunları söyleyişinde beni kelimenin tam anlamıyla büyüleyen bir şey vardı, nasıl ifade edebilirim bilmiyorum. Uzun süredir kayıp olan, varlığını dahi unuttuğum bir hissi tazelemişti. Calum Hood, eşyasız salonumdaki bir battaniyenin üzerinde otururken söylediği bu cümleyle, soğuktan kurumuş cildimdeki çatlaklardan içeri sızıyordu.
İlham.