11.10.20 başlangıç
-
Onunla tanıştığım ilk gün hayatımın acılarının belki dayanılmaz hâle geleceğini göremediğim nice günlerin başlangıcıymış meğer. Fakat bana o günleri ve bir de seni geri verseler yeniden dolu dolu yaşayıp, senin acılarını yok etmek için daha fazla çabalardım ay ışığı. Gecelerimi aydınlatan ışığınla seni sarmalar, kollarımı yanındayken boynuna dolar, uzaktayken ruhumla kanatların olurdum, göremediğin ama daima hissedeceğin.
Şimdi ise senin aşina olduğun imkânsızlara meyilli kalbimi ruhunda hissetmeni istiyorum.
Tanrım beni duyuyorsan lütfen bana ışığımı geri ver. Onun acılarından bana acı ver ki o olsun yeniden tüm hayatım, yeniden silebileyim kederin, gamın yuva yaptığı göz pınarlarını, bir daha akmasın yaş. Yaşatabileyim o serçe cıvıltılarından sesini, güzel yüzünü... İmkânsız belki ama, lütfen bana yeniden bir şans ver...
Yoonkook
Acılarda buluşan iki dostun hikayesi...
O kadar zıtlardı ki, biri kor iken diğeri serinleten bir içim su gibiydi.
İşin aslı da buydu zaten. Denge zıtlık gerektirirdi. Yanarsan denge bozulur, yakarsan tek kalırsın. Onu olduğu gibi bırak, avuçlarına dolsun. Seyre dur, sustuğun zamanların acısını o çıkartır.
**
Genç kız, ölen babasının hattını kapatsa dahi yazmaktan vazgeçecek gibi durmuyordu.
Tek tik çifte döndüğünde kader çizgisi onun için bir kez daha kırıldı.
☯
"Susma. Çünkü dudağının üstündeki o çukur derinleştiğinde istesen de konuşamayacaksın."