Acı... kaçınılmazdı özellikle ikimiz için kaçınılmazdı nefret edeceğim bir adamı bu kadar sevmek kesinlikle delilikti.. fakat ben o deliliğe sürüklendim onu sevmek hem acı verici hem mutluluk vericiydi bana acı vermesi piskolojik yöndeydi kesinlikle hep aramıza birileri giriyor ve her anı mahvediyordu ancak Atlas ile aramızda büyük bir bağ vardı sanki ruhlarimiz birbirine kenetlemişti bir bebeğin ilk doğdudu anda Anne kucağına verilirken sımsıkı bir şekilde parmağına tutunması gibiydi aramizdaki bağ özeldi , ve kesinlikle cok güzeldi ona aşık olmak ayrı bir güzeldi bakışlarıyla içimi yiyende oydu bir sözüyle kalbimi yere atıp çiğneyen de oydu fakat buna izin veren de bendim ! Ona olan aşkım zayıflıkmıydı yoksa güç mü demekti çözememiştim ? Zaten aşk denilen kavram ne zaman çözülmüştü de ben şimdi çözecektim ! Bilmiyordum cevabini bilmediğim binlerce soru vardı bazen sorduğum soru vardı kendi kendime neden o ? Bir türlü cevabını alamamıştım zaten artık almakta istemiyordum çünkü onu seviyordum onu bütün kalbimle seviyordum ve bunu inkar edemiyordum....belkide en iyisi sorgulamamaktı onun yerine size verilen rolü oynamaktı ben onu yapmaya tercih ettim acısıyla tatlısıyla gakat bol aşkla peki ya sen ?