Hislerini gözlerinden okumak hiçte kolay değildi, keşke ne hissettiğini, en azından hakkımda ne hissettiğini anlamak için neleri vermezdim. Ancak o insanların onun hakkında söyleyecekleri şeye kafayı takmış durumdaydı.
"Bir kez olsun insanların ne diyeceklerini umursamayıp,seni yargılamayacaklarını düşünüp bana odaklansaydın..."yutkunarak gözlerimi kapattım. Boğazım düğümlenmiş gibi dikenli tellerle bağlıyken bu yumruyla konuşmak tam bir işkenceydi, onun hissiz bakışlarıda buna karışınca midemdeki sızı kendini daha belirgin kıldı.Gözümden akan yaşı zapt edememek ve onun karşısında bu duruma düşmek acınasıydı.
"Seni sevdiğimi anlayabilirdin, aş artık bunu, insanları,"