I Love my Rebound
  • Reads 1,085
  • Votes 18
  • Parts 13
  • Reads 1,085
  • Votes 18
  • Parts 13
Ongoing, First published Oct 07, 2014
Gaano nga ba kahirap mag move on mula sa taong sobra mong minahal? Gaano kahirap makalimutan ang taong halos araw-araw mo namang makikita dahil wala kang choice? Gaano ba katagal ang kailangan? Okay. Let's rephrase the question. Paano nga ba mag move on? Keep yourself busy? Lumayo sa taong iyon? O kaya mag mahal ng panibago? Is it worth it? Na manggamit ka ng iba para lang makalimutan mo ang taong minsan nang naging napakalaking parte ng pagkatao mo? Maybe its worth it kung mamahalin mo din siya pagdating ng panahon. Pero paano kung, biglang bumalik ang akala mong imposible nang babalik? Sinong pipiliin mo? ~~
All Rights Reserved
Sign up to add I Love my Rebound to your library and receive updates
or
Content Guidelines
You may also like
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 parts Complete

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.