Yeni doğan bir bebeğin ana rahminden çıkışından sonra ki heyecanı bilir misiniz? Hastanede ki o heyecanlı bekleyiş.Gözleri dolu, kalpleri yerinden çıkacak şekilde atan akrabalar . Yeni doğan bir bebek , bir umut , tarifsiz bir korku.Yeni bir can. Onu koruyabileceğine sonsuz inanan fakat gözlerinden korku akan bir anne. Dışarıda bekleyen heyecanlı bir kalabalık.Bebeğin burnunun kime benzediğini merak eden , ilk hareketini fotoğraflayan içlerinden bildikleri tüm duaları okuyan , şükür eden aile büyükleri. Dokuz aylık bir bekleyiş, sonrasında kucağına aldığın çelimsiz , korkak , bir can. Bir bebeğin doğduğu gün kadar kalabalık, insanların gözlerinden yaşlar akıtan dudaklarından dua dökülen aile büyüklerini bir araya getiren arkasında gözü yaşlı bir anne bıraktıran, tarifsiz bir korku yaratan bir gün daha bilir misiniz? Senin öldüğün, seni toprağa verdiğim o gün. Tam bir yıl... Yatağımdan asla çıkmadığım, doğru düzgün ağzıma tek lokma atmadığım , okula devam etmediğim, hiçbir arkadaşımla iletişime geçmediğim koskoca bir yıl.Seni kaybedeli tam bir yıl oldu babacığım.Her sabah gözlüğünün üstünden gazeteye bakmadığın, kahveni yudumlarken önceden boğazını temizlemediğin, anneme günaydın öpücüğü vermediğin , köpeğimiz Husky'e sabah yürüyüşü yaptırmadığın, evden çıkarken annemden gizli bana arabanın anahtarını bırakamadığın koskoca bir yıl. Bugün 1 ay sonra senin doğum günün için yapacağım organizasyon için çıktım yatağımdan. Gözlerimin altında senenin acısı, yorgunluğu , çökmüş yanaklarım , mosmor göz altlarım. Senin adına yakışır şekilde anacağım seni babacığım adına ve sana yakışır bir organizasyon olacak.